سالگرد ازدواج

همیشه تمام تلاشم رو می کردم که خیلی خوب باشم ،
همونطور که همسری می خواد ؛
تا محبتش رو جلب کنم ؛ تا زندگی رو براش لذت بخش کنم ؛
تا خونه اومدن رو براش خواستنی کنم ؛
تا وقتی ازش می پرسن از زنت راضی هستی با تمام وجود بگه آره ؛
تا از اینکه با من ازدواج کرده احساس پشیمونی نکنه؛

تا همه ی محبتش رو بذاره واسه من...

اما این روزها انگار دلم می خواد که u  رو بیشتر از من دوست داشته باشه ! 
ولی نمی دونم چرا ، واقعا چرا ؟

این خیلی خوبه که هنوز هم منو حتی به یو ترجیح میده ولی انگار خیلی دارم "مادر" می شوم ...
همه چیز برای دخترم ؛ حتی محبت انحصاری شوهرم...